Meewerkende echtgenoot

Een zelfstandige is de kapitein van zijn eigen zaak. Maar elke kapitein kan best wat hulp gebruiken. Die komt vaak van de meewerkende echtgenoot, die een handje toesteekt en daarbij net zoveel uren klopt. Als beloning voor je inzet heb jij recht op een uitgebreide sociale bescherming. Lees hier alles over het statuut van meewerkende echtgenoot, van voordelen tot vooroordelen.

Wat betekent meewerkende echtgenoot?

De naam zegt het al: werk je mee in de eenmanszaak die op naam staat van je partner? Dan ben je een meewerkende echtgenoot of echtgenote. In deze rol ben je van goudwaarde in de zaak, en daarom verdien jij je eigen categorie.


Het statuut van je zelfstandige partner speelt daarbij geen rol. Je kan meewerkende partner zijn van een zelfstandige in hoofdberoep, in bijberoep of zelfs als je bijverdient als gepensioneerd zelfstandige. Let wel: je kan uitsluitend meewerkende partner zijn in een eenmanszaak. In een vennootschap ben je geen meewerkende partner, maar een werkende vennoot.



Aansluiten als meewerkende echtgenoot: de voorwaarden

Je komt in aanmerking voor het statuut van meewerkende echtgenoot als je de onderstaande vakjes kan aanvinken:

  • je bent officieel gehuwd met een zelfstandige of je woont er wettelijk mee samen;
  • je helpt daadwerkelijk mee in de zaak, en dat voor minstens 90 dagen per jaar;
  • je hebt geen eigen inkomen van meer dan 3.000 euro per jaar uit een andere zelfstandige activiteit;

Ook al steek je een handje toe in de zaak, toch hoef je niet aan te sluiten als meewerkende echtgenoot als je elders werkt voor minstens 50%.


Ben je niet helemaal zeker van je zaak? Dan geven wij jou graag uitsluitsel.

Contacteer Xerius 

Wat is het verschil tussen ministatuut en maxistatuut?

Zoals het woord al doet vermoeden, is het maxistatuut een volwaardig fiscaal en sociaal statuut. Je verwerft als meewerkende echtgenoot een eigen inkomen en geniet maximale sociale bescherming door correct je sociale bijdragen te betalen. Zo ben je verzekerd van kinderbijslag, pensioen en terugbetaling van de ziektekosten. Je bent eveneens beschermd bij arbeidsongeschiktheid.

Ben je geboren na 31 december 1955? Dan val je als meewerkende echtgenoot automatisch onder dit maxistatuut.


Ben je geboren vóór 1 januari 1956? Dan kan je ook kiezen voor het ministatuut. Je bent dan enkel beschermd bij arbeidsongeschiktheid. Met andere woorden: je krijgt een uitkering van het ziekenfonds wanneer je niet aan de slag kan. Uiteraard betaal je ook onder het ministatuut sociale bijdragen, maar die zijn een stuk lager.

Starten als meewerkend echtgenoot: administratie en kosten

De allereerste stap om meewerkende partner te worden is: aansluiten als zelfstandige. Dat klinkt makkelijk, en dat is het ook. We vertellen jou ook meteen welke kosten erbij komen kijken. Je merkt het meteen: dat valt allemaal reuze mee. De grootste kosten zijn immers al achter de rug, bij de opstart van de eenmanszaak van je partner.




1. Je aansluiting als meewerkende partner

Dat doe je als zelfstandige bij een sociaal verzekeringsfonds zoals Xerius. Je aansluiting is helemaal gratis, en regel je heel eenvoudig met een klik op de knop hieronder.

Aansluiten als zelfstandige


2. Elk kwartaal betaal je sociale bijdragen

Als meewerkende partner kan je op twee oren slapen. Je bouwt aan je eigen sociale bescherming, die zo ruim is als voor een zelfstandige in hoofdberoep. Dat doe je door elk kwartaal – dus vier keer per jaar – trouw je sociale bijdragen te storten.


Het bedrag dat je betaalt hangt af van je netto belastbaar inkomen. Verdien je minder dan 7.407,24 euro per jaar? Dan betaal je enkel de minimumbijdrage van 391,20 euro. Wil je weten hoe je sociale bijdragen worden berekend? Klik dan hier.




3. Hoe staat het met de belastingen?

Starten als meewerkende partner heeft behoorlijk wat impact op jullie belastingen. Je mag bijvoorbeeld een deel van het inkomen van je partner invullen aan jouw kant van de belastingbrief. Zo verdeel je het inkomen onder elkaar, wat fiscaal voordeliger is.


In die belastingbrief kan je partner een deel van het bedrijfsinkomen aan jou toewijzen, in het vakje “bezoldiging van de meewerkende echtgenoot”. Dit levert eveneens een fiscaal voordeel op. Hou er rekening mee dat deze bezoldiging moet overeenstemmen met wat je echt presteert. De fiscus aanvaardt standaard een bezoldiging tot 30% van het bedrijfsinkomen.


Kan je aantonen dat je als meewerkende echtgenoot zorgt voor méér dan 30% van het bedrijfsinkomen? Dan kan je een grotere bezoldiging voorzien.


Je fiscale situatie hangt ook af van het statuut waaronder je bent aangesloten:

  • het maxistatuut is de regel. De fiscus beschouwt je bezoldiging dan als je eigen beroepsinkomen, waarvan je – heel interessant – je eigen beroepskosten mag aftrekken.
  • ben je uitzonderlijk aangesloten in het ministatuut? Dan kan er fiscaal een “toekenning” gebeuren, die de fiscus echter niet als een eigen beroepsinkomen ziet. De boekhouder weet jou vast te vertellen hoe je dan fiscaal het onderste uit de kan haalt.


4. En wat met extra verzekeringen?

Die zijn meestal niet nodig voor jou als meewerkende partner. Kijk wel even na of de voorwaarden van bestaande dekkingen waterdicht zijn. Neem bijvoorbeeld de aansprakelijkheidsverzekering eens onder de loep, die ervoor zorgt dat je beschermd bent bij schade aan derden.



Deze pagina voor je samengevat

  • Je kan alleen meewerkende partner zijn in een eenmanszaak, niet in een vennootschap.
  • Aansluiten als meewerkende partner kan uitsluitend als je geen ander statuut hebt.
  • Als meewerkende partner bouw je zelf een geruststellende sociale bescherming op.
  • Je kan een vergoeding krijgen voor het werk dat je verzet in de zaak van je partner.
  • Ook fiscaal kan het interessant zijn om meewerkende partner te worden.

Wat vind je op deze pagina?